İkili Delilikler Hikayesi... Dengesiz Bir Aşkın Anatomisi

Bu, blog’umda yazdığım ilk yerli kitap yorumu, hatta uzun süredir de ilk okuduğum yerli kitap diyebilirim. Ayrıca şimdiden söyleyeyim; Duygu Özlem Yücel ile 17 Kasım’da yine blog’umda bir söyleşimiz ve birde hediye çekilişimiz olacak; bir adet imzalı Dengesiz Bir Aşkın Anatomisi’ni hediye edeceğiz.( Yine bir öncekin hediyemizde olduğu gibi rafflecopter aracılığı ile kazananın belli olacağı çekilişe yazımın sonunda yer alan bölümden katılabilirsiniz.) Şimdi kitaba dönecek olursak...

Duygu Özlem Yücel’in ikinci romanı olan Dengesiz Bir Aşkın Anatomisi Aslı ve Can’ın, inişli çıkışlı, birden bire başlayan ve hızla yaşanan, tatlı-ekşi aşklarını anlatıyor.

Hikayeyi bize aktaran, Aslı;  çabuk sinirlenen ve alevi aynı derece çabuk sönen, sinirlenince aklına gelen ilk şeyi söylemekten kendini alı koyamayan, 20’li yaşlarının başında, deli dolu, kendine güvenen ama bir o kadarda o yaşlardakilere özgü hayatı umursamaz, içinde bulunduğu güne odaklı yaşayan genç bir kadın.  Yine böyle sinirlendiği bir anda, tüm sinirini kusacak birini ararken karşılatığı Can ise; 30’lu yaşların ortasında, kendi ayakları üzerinde duran, istediğini yapmaya alışmış, işinin sahibi ve tabii ki  sırları olan ve bu sırları kendine saklayan bir adam.

Hayatın, yollarını kesiştirmesi ile, dizginleyemedikleri duygularının esiri oluyor ve son derece tutkulu, bir o kadar da fırtınalı bir aşkın ortasında buluyorlar kendilerini. Birden bire başlayan bu aşkta, önce; heyecan, mutluluk, dengesizlik ve kahkaha  sonra; öfke, sorular, sessizlik ve gözyaşı var...  

Bana göre; en güzel, daha doğrusu en etkileyici yanı,  okumaya başladığınız anda sizi içine çekiyor ve Aslı ile birlikte, o ilk aşkın tatlı heyecanını ve aynı zamanda yarattığı korkuyu, belirsizlikleri, çaresizlikleri ve karmaşasını yeniden yaşıyorsunuz. Bir yandan yapısal olarak, bugün ve geçmiş arasında gidip gelen hikaye ile, Aslı’nın bitkinliğine, toyluğuna ve nasıl olgunlaştığına, durulduğuna kendi ağzından şahit olurken, diğer yandan inanılmaz bir şekilde Can’ın koşulsuz sevgisini, kocaman aşkını hissediyorsunuz. Ve tabi, bazen sevginin ne kadar yetersiz kalabildiğini de...

Genel olarak duyguların ve düşüncelerin yer aldığı hikayede, yazarın ilişkiye ait yaşanan anları da, küçük ama son derece canlı, anlık görüntüler halinde sunması okuyanı etkileyen bir anlatım yaratmış. Tıpkı eski fotoğraflara bakar gibi, insan hissettiği mutlulukla gülümsüyor, hüzünle üzülüyor. Kitap boyunca, bir şeylerin yolunda gitmediği, gizemlerin orada olduğu hissini hep taşıyor ama elle tutulur, somut bir soruna, yanlışa da şahit olamıyorsunuz. Her bölüm geçtikçe merakınız artıyor; Can’ın bu kendini saklayan karakterinin altından ne çıkacak; insan hem bu kadar sever, hem de nasıl bu kadar mesafeli olur demekten kendinizi alamıyor. Ve Aslı ve Can’ın bu masal gibi aşkının gerçek olmadığının kanıtı olan yanlışın, nerede karşınıza çıkacağını beklemeye koyuluyorsunuz.

Tabi bazı sorunları da var; özellikle çiftin son derece soyutlanmış bir yaşam yaşıyor havası, arkadaşların ve ailelerin ne yaşanan mutlulukta ne de yaşanan üzüntülerde destek olarak bile dahil olmamaları, sadece ikisinin var olduğu hissini yaratıyor. Ve evet, bu belki birbirlerine olan hislerini ve gereksinimlerini kuvvetlendiriyor, ama aynı oranda da gerçek olmayan bir dünya yaratmış oluyor, bir anda olsa; diğer kişilere, gerçek hayata ne oldu diye düşünmenizi sağlıyor. Birde zaman zaman şu anki Aslı’nın yorgunluğu, üzüntüsü anlatıma o kadar hakim oluyor ki, 20’li yaşların çılgınlığını hissederken, alttan alttan da şu anın olgunluğunu sezinliyorsunuz. Ama bütün bunlar, emin olun ki; kendinizi kaptırmanıza, bütün o duygu yoğunluğunu yaşamanıza engel olmuyor ve yaklaşmakta olan etkileyici sonu farkedemiyorsunuz. 

a Rafflecopter giveaway